جاذبههای فرهنگی گنبد کاووس
مناطق شمالی ایران در حاشیه دریای خزر، یک تنوع و یک زیبایی منحصربه فردی دارند. اما یکی از این استانهای شمالی یعنی استان گلستان به علاوه زیبایی و تنوع طبیعی، یک تنوع قومی و یک تنوع فرهنگی منحصر به فردی هم دارد. دریاچه گل رامیان در شهر رامیان در استان گلستان. کم نبودند آهنگسازانی که آنچه از آسمان و زمین و آب و آبشار و سکوت و صدای طبیعت شنیدن را روی پارتیتول جاری و تبدیل به موسیقیهای جاودانه کردند و چه جایی بهتر از دل طبیعت برای شنیدن موسیقی سنتی ایرانی، آوای شگفتانگیز هویت اقوام ایرانی.
از دل آبشار کبودوال به قلب هنر در استان گلستان

امروزه با پارچههای مدرن که توسط روشهای مدرن در کارخانهها به صورت انبوه تولید میشوند، کاری کردهاند که یواش یواش ابریشم رو به فراموشی برود. اما در ایران هنوز جاهایی هست مثل رامیان، که در آنها ابریشم هنوز یک قسمت خیلی اعظمی از زندگی، سنتها، لباسها و حتی اقتصاد خانوادهها را تشکیل میدهد. ایران ما سرزمین اقوام زیادی است که در طول هزارهها در کنار هم زندگی کردهاند و هر کدام سنتها و هویت خودشان را حفظ کردهاند. موسیقی و هنر جزئی جداییناپذیر از فلسفه وجودی هر یک از این اقوام هستند. به عنوان مثال قزاقهای ایران. قزاقها در اوایل قرن بیستم به ایران مهاجرت کردند و هنر اجدادشان را با خودشان به سرزمین جدیدشان آوردند. حدود 15000 نفر قزاق در ایران زندگی میکنند و عمدتأ در سه شهر گرگان، گنبد کاووس و بندر ترکمن سکونت دارند.
یکی از ویژگیهای ایران اسلامی، زندگی مسالمتآمیز و برادارنه پیروان ادیان و مذاهب مختلف در کنار همدیگر است. در استان گلستان، جمعیت قابل توجهی از هموطنان مسلمانِ اهل سنت زندگی میکنند. مسجد جامع گنبد کاووس، جایی که هر جمعه صدها نفر برای اقامه نماز جمعه اهل سنت دور هم جمع میشوند. اکثر این هموطنان ترکمن هستند و جالب است بدانید که ترکمنها عمومأ حنفی مذهب هستند و اعتقادات دینی در تمام آداب و رسوم آنها متجلی است.
چوب بازی

چوببازی به عنوان نوعی رقص، ادراکات مشترک رقصندان را از معنای زندگی و چیستی فرهنگیشان با احساسات و شورها به نمایش در میآورد. در این آیین باستانی قوم سیستانی، نوازندگان دهل و سورنا در مرکز دایره قرار میگیرند و افراد در گرداگرد آنها گویی بر مدار نوای سحرآمیز ساز آنها میچرخند و با نیروی جاذبه آنها این حرکت دوار را ادامه میدهند. در زمان قدیم از چوب به عنوان دفاع استفاده میکردند. هم نماد شادی بوده و هم نماد دفاع بوده، اما الان چوببازی نماد شادی است.
سیستانیها که در استان سیستان و بلوچستان، در جنوب شرقی ایران زندگی میکنند، در ادوار تاریخی مختلف آمدند استان گلستان و شمال کشور ایران. سیستانی در کنار روستاهای ترکمننشین، در کنار گرگانیها، استرآبادیها، مازنیها و کرمانجها زندگی مسالمتآمیزی دارند. یعنی قوم سیستانی را در هر روستایی که پا بگذارید، میبینید که آنجا سکنی دارد و آنجا زندگی میکند. در بالای تپهای تنها، وسط دشتی پهناور، مکانی جادویی انتظار ما را میکشد. زیارتگاهی مقدس که هر چند دور است و دسترسی به آن دشوار، هر ساله هزاران نفر را به اینجا میکشاند. اصل و نسب خالد نبی به زمان حضرت اسماعیل، هزاران سال قبل بر میگردد. به این خاطر هست که نه فقط ایرانیها و مسلمانها، بلکه افراد دینهای دیگر و از کشورهای دیگر میآیند به اینجا و این مقاره را زیارت میکنند.


